۱. انتخاب نژاد: برای بهبود ویژگی‌های ژنتیکی گوسفندان، ابتدا باید نژاد مناسب با توجه به اهداف پرورشی (مانند تولید گوشت، پشم یا شیر) انتخاب شود.
۲. دوره فحلی: گوسفندان به طور معمول دارای دوره‌های فحلی منظم هستند و بهترین زمان جفت‌گیری برای اطمینان از باروری موفق در این دوره‌ها است.
۳. شناسایی دوره فحلی: گوسفند ماده در طول این دوره رفتارهایی مانند بی‌قراری، کاهش مصرف خوراک و جستجو برای جفت‌گیری از خود نشان می‌دهد.
۴. جفت‌گیری طبیعی: در این روش، گوسفندهای نر و ماده به صورت آزاد در یک مرتع یا فضای محدود قرار داده می‌شوند تا به صورت طبیعی جفت‌گیری کنند.
۵. جفت‌گیری کنترل‌شده: در این روش، دامدار با انتخاب گوسفندان نر و ماده بر اساس ویژگی‌های خاص ژنتیکی، جفت‌گیری را کنترل می‌کند.
۶. تلقیح مصنوعی: این روش شامل جمع‌آوری و ذخیره‌سازی اسپرم از قوچ‌های منتخب و وارد کردن آن به رحم گوسفند ماده با استفاده از تکنیک‌های خاص است.
۷. بارداری: گوسفندان بارور به مدت حدود ۱۴۷ تا ۱۵۲ روز باردار می‌شوند، که این زمان بستگی به نژاد و شرایط محیطی دارد.
۸. مراقبت‌های دوره بارداری: طی دوره بارداری باید به تغذیه و وضعیت بهداشتی گوسفندان رسیدگی ویژه‌ای شود تا از سلامت مادر و فرزندان اطمینان حاصل شود.
۹. زایمان: معمولاً زایمان به طور طبیعی و بدون نیاز به مداخله انسانی صورت می‌گیرد، اما در مواردی ممکن است نیاز به کمک‌های پزشکی باشد.
۱۰. مراقبت از بره‌ها: پس از زایمان، فراهم‌کردن شرایط مناسب برای تغذیه (شیردهی) و مراقبت از بره‌ها اهمیت بسیاری دارد تا نرخ بقای آن‌ها افزایش یابد.
