انتخاب و سنجش شترمرغ‌های مولد برای تولیدمثل در گله می‌تواند بهبود و ارتقاء تولید را به دنبال داشته باشد. معیارهای اصلی که می‌توان در این روند مد نظر قرار داد عبارتند از:

1. سلامت عمومی:
   - ارزیابی سلامت جسمی و بررسی عدم وجود بیماری‌های مزمن یا انگل‌ها که می‌توانند بر باروری و سلامت نسل بعدی تأثیر بگذارند.

2. ویژگی‌های ژنتیکی:
   - استفاده از نژادهایی با ویژگی‌های ژنتیکی مطلوب، مانند باروری بالا، مقاومت به بیماری‌ها و کیفیت گوشت و پر خوب.

3. سن:
   - انتخاب شترمرغ‌هایی که در سنین بهینه برای تولیدمثل هستند، معمولاً بین 2 تا 10 سالگی.

4. تاریخچه تولیدمثل:
   - بررسی سوابق تولیدمثلی شامل تعداد و کیفیت تخم‌های تولید‌شده در دوره‌های قبلی.

5. وضعیت تغذیه:
   - ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای و اطمینان از دسترسی به جیره غذایی مناسب برای حمایت از تولیدمثل مؤثر.

6. رفتار:
   - بررسی رفتارهای اجتماعی و تولیدمثلی برای اطمینان از توانایی ایجاد تعاملات مثبت و مؤثر در گله.

7. ظرفیت تولید تخم:
   - سنجش تعداد و کیفیت تخم‌های تولیدی به‌عنوان معیاری از باروری و کارایی تولیدمثلی.

8. استحکام و کیفیت پوسته تخم:
   - ارزیابی ضخامت و کیفیت پوسته تخم که بر سلامت و حفاظت جنین تأثیر می‌گذارد.

استفاده از این معیارها در فرآیند انتخاب شترمرغ‌های مولد می‌تواند به تشکیل گله‌هایی با بالاترین کیفیت تولیدمثلی و افزایش بهره‌وری کلی کمک کند.