1. تولید گوشت: گوسفندداری یکی از اصلی‌ترین منابع تولید گوشت در جهان است که تقاضای قابل توجهی در بازارهای محلی و بین‌المللی دارد.

2. تولید پشم: پشم گوسفند به عنوان یک ماده اولیه مهم در صنعت نساجی نقش اساسی ایفا می‌کند و به صادرات و تجارت خارجی کمک می‌کند.

3. تولید لبنیات: برخی از نژادهای گوسفند برای تولید شیر پرورش می‌یابند که به تولید فرآورده‌های لبنی مانند پنیر و ماست منجر می‌شود.

4. اشتغال‌زایی: گوسفندداری فرصتی برای اشتغال مستقیم و غیرمستقیم در مناطق روستایی فراهم کرده و به توسعه اقتصادی این مناطق کمک می‌کند.

5. استفاده از زمین‌های کشاورزی: در مناطقی که مناسب کشت محصولات زراعی نیستند، پرورش گوسفند به بهره‌وری از زمین‌های مراتع و دامنه‌ها کمک می‌کند.

6. ایجاد ارزش افزوده: فرآوری محصولات گوسفند مانند فرآورده‌های گوشتی و پشمی به ایجاد ارزش افزوده و توسعه صنایع مرتبط منجر می‌شود.

7. توسعه پایدار: گوسفندداری می‌تواند به‌صورت پایدار و هماهنگ با محیط زیست انجام شود و به حفظ منابع طبیعی کمک کند.

8. امنیت غذایی: گوسفندداری به عنوان بخشی از اقتصاد دامپروری نقش حیاتی در تأمین امنیت غذایی جامعه دارد و باعث کاهش وابستگی به واردات می‌شود.