سیستم‌های پرورش و تولید غیر متمرکز شترمرغ با استفاده از دستگاه جوجه‌کشی، با تمرکز بر کنترل بیشتر فرآیند تکثیر و بهبود بازدهی، به شرح زیر عمل می‌کنند:
1. جمع‌آوری تخم‌ها:
- تخم‌های شترمرغ به‌طور مرتب از لانه‌ها جمع‌آوری می‌شوند تا از خطرات محیطی و آسیب‌های احتمالی محافظت شوند.
2. جوجه‌کشی مصنوعی:
- تخم‌ها به دستگاه‌های جوجه‌کشی منتقل می‌شوند که شرایط بهینه مانند دما و رطوبت را برای انکوباسیون فراهم می‌کنند.
3. کنترل دما و رطوبت:
- دستگاه جوجه‌کشی امکان کنترل دقیق دما و رطوبت را دارد، که برای رشد سالم جنین‌ها و اطمینان از درصد هچینگ بالا حیاتی است.
4. چرخش تخم‌ها:
- تخم‌ها به‌طور منظم در دستگاه چرخانده می‌شوند تا از چسبیدن جنین به دیواره تخم جلوگیری شود و فرآیند رشد به‌درستی پیش رود.
5. هچینگ:
- پس از دوره انکوباسیون، جوجه‌ها از تخم خود خارج می‌شوند و به بخش‌های پرورش منتقل می‌شوند.
6. پرورش جوجه‌ها:
- جوجه‌ها تحت شرایط کنترل‌شده شامل دما، رطوبت و تغذیه مناسب رشد می‌کنند تا به سرعت به سن بلوغ و تولید مثل برسند.
7. مزایا:
- افزایش کنترل بر روی فرآیند هچینگ و بهبود بازدهی تولید.
- امکان تولید در مقیاس بزرگ‌تر و با کیفیت یکنواخت.
- کاهش وابستگی به شرایط آب و هوایی و محیطی طبیعی.
8. چالش‌ها:
- نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر برای تجهیزات و زیرساخت‌های مناسب.
- نیاز به دانش و تخصص برای مدیریت صحیح دستگاه‌های جوجه‌کشی و پرورش جوجه‌ها.
- افزایش هزینه‌های نگهداری و انرژی برای حفظ شرایط کنترل‌شده.
این روش به کشاورزان اجازه می‌دهد تا تولید شترمرغ را به صورتی کارآمدتر و اقتصادی‌تر مدیریت کنند و به ویژه در مناطقی که شرایط طبیعی برای جوجه‌کشی طبیعی نامساعد است، مناسب می‌باشد.
