۱. مکان‌یابی مناسب: جایگاه تعیین جنسیت باید در موقعیتی مناسب و نزدیک به سایر واحدهای عملیاتی محوطه پرورش واقع شود تا جابجایی شترمرغ‌ها به سهولت انجام شود.

۲. طراحی ایمن: طراحی جایگاه باید شامل دیواره‌ها و دروازه‌های محکم و ایمن باشد تا ضمن تسهیل تعیین جنسیت، از فرار شترمرغ‌ها جلوگیری شود.

۳. فضای کافی: تخصیص فضای کافی برای حرکت و ایستادن شترمرغ‌ها به‌گونه‌ای که عملیات تعیین جنسیت به راحتی و بدون استرس انجام شود.

۴. تجهیزات لازم: دسترسی به تجهیزات و ابزارهای موردنیاز برای تعیین جنسیت، نظیر قفسه‌های نگهداری موقت و ابزارهای تشخیصی.

۵. سیستم تهویه: اطمینان از تهویه مناسب در جایگاه برای جلوگیری از تجمع رطوبت و بوی نامطبوع و حفظ راحتی شترمرغ‌ها.

۶. نورپردازی: تأمین نور مناسب برای انجام دقیق عملیات تعیین جنسیت و کاهش استرس شترمرغ‌ها.

۷. امکانات ضدعفونی: دسترسی به امکانات شست‌وشو و ضدعفونی برای پاک‌سازی محیط و تجهیزات پس از انجام عملیات.

۸. ثبت و مستندسازی: وجود سیستم‌هایی برای ثبت دقیق نتایج و اطلاعات تعیین جنسیت و ورود به سامانه مدیریت مزرعه.

۹. آموزش پرسنل: آموزش و توجیه کارکنان مسئول تعیین جنسیت برای انجام صحیح و سریع عملیات با حداقل استرس به شترمرغ‌ها.

۱۰. مدیریت گردش کار: برنامه‌ریزی برای مدیریت روان عملیات و جلوگیری از تراکم بیش از حد شترمرغ‌ها در جایگاه به منظور افزایش کارایی و ایمنی.