۱. انتخاب مکان: محل درمانگاه و داروخانه باید در قسمتی از مزرعه قرار گیرد که دسترسی به آن آسان باشد و در عین حال از سایر بخش‌ها جدا باشد تا از انتشار بیماری‌ها جلوگیری شود.
۲. طراحی ساختار: ساختار درمانگاه باید مقاوم، ایمن و دارای تهویه مناسب باشد تا شرایط بهداشتی برای درمان و مراقبت از شترمرغ‌ها فراهم شود.
۳. فضای قرنطینه: تخصیص یک فضای جداگانه و ایزوله برای قرنطینه شترمرغ‌های بیمار یا تازه وارد، با امکانات مناسب برای ممانعت از انتقال بیماری به سایر شترمرغ‌ها.
۴. تجهیزات پزشکی: تهیه تجهیزات و ابزارهای پزشکی نظیر ترازو، دماسنج، ابزارهای جراحی و کیت‌های تشخیصی برای انجام معاینات و درمان‌های اولیه.
۵. داروخانه: ایجاد فضایی برای ذخیره‌سازی داروها، واکسن‌ها و مکمل‌ها با شرایط حفاظتی مناسب از نظر دما و رطوبت.
۶. سیستم ثبت و پیگیری: نصب سیستم‌های دیجیتالی برای ثبت تاریخچه درمانی و واکسیناسیون شترمرغ‌ها و پیگیری دقیق وضعیت سلامت آنها.
۷. پرسنل متخصص: استخدام پرسنل مجرب در زمینه دامپزشکی و بهداشت شترمرغ‌ها برای مدیریت عملیات درمانی و دارویی.
۸. امکانات ضدعفونی: دسترسی به تجهیزات و مواد ضدعفونی‌کننده برای حفظ بهداشت محیط درمانگاه و قرنطینه.
۹. آموزش و ارشاد: فراهم‌سازی امکانات آموزشی برای پرسنل و کارگران درباره نحوه پیشگیری و مدیریت بیماری‌ها.
۱۰. امنیت: نصب حصارها و قفل‌های ایمن در اطراف درمانگاه برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و افزایش امنیت.
