۱. موقعیت مکانی: جایگاه توزین باید در نزدیکی ورودی و خروجی سالن یا محوطه پرورش قرار گیرد تا امکان دسترسی آسان و سریع به آن فراهم شود.
۲. طراحی ایمن: ساختار جایگاه باید محکم و ایمن باشد تا شترمرغ‌ها حین وزن‌کشی دچار استرس یا آسیب نشوند.
۳. سکو یا پلتفرم توزین: نصب سکویی با ظرفیت و اندازه مناسب برای تحمل وزن شترمرغ‌ها، به همراه حسگرهای دقیق برای ثبت وزن.
۴. دسترسی آسان: ورودی و خروجی جایگاه توزین باید به گونه‌ای طراحی شود که شترمرغ‌ها به‌راحتی وارد و خارج شوند، با حداقل استرس و ترس.
۵. سیستم ثبت داده: تجهیز جایگاه به سیستم‌های دیجیتال برای ثبت و ذخیره اطلاعات وزن‌کشی جهت تحلیل و استفاده در مدیریت پرورش.
۶. تهویه و روشنایی: تأمین تهویه مناسب و نور کافی در داخل جایگاه توزین برای ایمنی و راحتی بیشتر حین عملیات وزن‌کشی.
۷. علامت‌گذاری: استفاده از علائم و تابلوهای راهنمایی برای هدایت شترمرغ‌ها و جلوگیری از تبادل اشتباه و ناهماهنگی.
۸. ایستگاه انتظار: در نظر گرفتن فضایی برای نگهداری موقت شترمرغ‌ها پیش و پس از وزن‌کشی برای جلوگیری از ازدحام و افزایش کارایی عملیات.
۹. امکانات ضدعفونی: دسترسی به ابزارها و مواد ضدعفونی برای تمیز نگه‌داشتن سکو و جلوگیری از انتقال آلودگی و بیماری.
