۱. انتخاب محل مناسب: انتخاب زمینی با زهکشی خوب، دور از مناطق پر تردد و پر سر و صدا، تا شترمرغ‌ها در آرامش پرورش یابند.
۲. فضای کافی: فراهم‌سازی فضای کافی به ازای هر شترمرغ پرواری، معمولاً حداقل ۱۰ تا ۲۰ متر مربع برای هر شترمرغ.
۳. طراحی جایگاه: طراحی سازه با دیوارها و سقف‌های محکم برای حفاظت از شرایط آب و هوایی نامساعد و حفظ سلامت شترمرغ‌ها.
۴. تغذیه و آب: نصب تغذیه‌خوری و آبخوری‌های اتوماتیک با دسترسی آسان و تامین تغذیه متعادل و با کیفیت برای رشد بهینه.
۵. تهویه مناسب: اطمینان از جریان هوای کافی و جلوگیری از تجمع رطوبت و بوهای نامطبوع با نصب سیستم‌های تهویه کارآمد.
۶. نور و روشنایی: تامین نور کافی برای شترمرغ‌ها به منظور حمایت از رشد و توسعه، با تنظیم نور طبیعی و مصنوعی.
۷. امنیت: استفاده از حصارهای بلند و مقاوم برای جلوگیری از فرار شترمرغ‌ها و ورود جانوران وحشی.
۸. نظارت بر سلامت: ایجاد امکانات برای نظارت مداوم بر وضعیت سلامت شترمرغ‌ها و مدیریت بهداشتی جهت پیشگیری از شیوع بیماری‌ها.
۹. مدیریت پسماند: طراحی سیستم‌های مناسب برای جمع‌آوری و دفع پسماندها و فضولات به منظور حفظ بهداشت محیط.
۱۰. فضای تمرین: ایجاد فضاهایی برای فعالیت جسمی و تمرین شترمرغ‌ها به منظور حفظ سلامتی و کاهش استرس.
