1. فضای عمومی:
   - برای گوسفندان بالغ، به طور کلی هر گوسفند نیاز به حدود 1.5 تا 2 متر مربع فضای سرپوشیده دارد تا بتواند به راحتی حرکت کند و استراحت نماید.

2. فضای خواب و استراحت:
   - میش‌های باردار و بره‌ها نیازمند فضای بیشتری نسبت به گوسفندهای بالغ هستند؛ حدود 1.8 تا 2.5 متر مربع برای هر میش باردار توصیه می‌شود.

3. فضای تغذیه:
   - طول آخور برای هر گوسفند باید حدود 30 تا 45 سانتی‌متر باشد تا دسترسی کامل به غذا برای همه مطمئن شود.
   - فواصل مناسبی بین آبشخورها و آخورها رعایت شود تا ازدحام و استرس کاهش یابد.

4. فضای بره‌های تازه متولد شده:
   - برای بره‌های تازه متولد شده، هر بره نیاز به حدود 0.3 تا 0.5 متر مربع فضای جداگانه و امن دارد تا از آسیب و فشار جلوگیری شود.

5. فضای نگهداری قوچ‌ها:
   - قوچ‌ها نیازمند فضای بیشتری هستند و هر قوچ باید حدود 2 تا 3 متر مربع فضا داشته باشد، به ویژه زمانی که جدا از میش‌ها نگهداری می‌شود.

6. ارتفاع سقف:
   - سقف جایگاه باید حداقل 2 تا 2.5 متر ارتفاع داشته باشد تا تهویه مناسب و فضای حرکتی برای گوسفندان فراهم گردد.

7. راهروها و مسیرها:
   - عرض راهروها باید به اندازه‌ای باشد که حرکت آسان برای جابجایی گوسفندان و تجهیزات ممکن باشد، معمولاً بین 1 تا 1.5 متر توصیه می‌شود.

8. بخش‌بندی داخلی:
   - جایگاه‌ها باید بخش‌بندی شده و فضاهای جداگانه برای میش‌های باردار، بره‌ها، و دام‌های بیمار فراهم شود تا مدیریت و مراقبت بهینه انجام گیرد.

اندازه‌های پیشنهادی می‌توانند بسته به نژاد، آب‌وهوا و سیستم مدیریتی متفاوت باشند، اما رعایت این اصول به بهبود رفاه و سلامت گوسفندان کمک می‌کند.