1. تعیین مکان:
   - انتخاب محلی با زمین خشک و قابل زهکشی خوب برای جلوگیری از تجمع آب.
   - قرارگیری در مکانی با دسترسی آسان به منابع آب و خوراک.

2. فضای کافی:
   - تخصیص فضای کافی برای هر گوسفند جهت حرکت و استراحت. این فضا باید براساس تعداد و نوع گوسفندان (مثلاً بالغین یا بره‌ها) تعیین شود.

3. تهویه مناسب:
   - طراحی جایگاه باید به‌گونه‌ای باشد که هوا به‌خوبی در جریان باشد و از تجمع رطوبت و گازهای مضر مثل آمونیاک جلوگیری کند.

4. کف‌پوش:
   - استفاده از کف‌پوش‌های غیرلغزنده و قابل شستشو که به جذب رطوبت کمک کنند و از لیز خوردن گوسفندان جلوگیری کنند.

5. سقف و دیوارها:
   - ساخت سقف به‌گونه‌ای که از نفوذ باران و برف محافظت کند و به تهویه مناسب کمک کند.
   - دیوارهای جایگاه باید محافظت در برابر باد سرد و شرایط آب و هوایی نامساعد را فراهم کنند.

6. آخورها و آبشخورها:
   - نصب آخورها و آبشخورهایی که دسترسی آسان برای همه گوسفندان فراهم کنند.
   - طراحی باید به‌گونه‌ای باشد که امکان آلوده شدن غذا و آب را به حداقل برساند.

7. بخش‌بندی داخلی:
   - تأمین مکان‌های جداگانه برای میش‌های باردار، بره‌ها و گوسفندان بیمار برای تسهیل در مدیریت و مراقبت.

8. مدیریت زباله:
   - طراحی سیستمی برای جمع‌آوری و دفع منظم زباله و کود برای پیشگیری از آلودگی و بیماری.

9. امنیت:
   - نصب حصارهای مقاوم برای محافظت در برابر حیوانات درنده و جلوگیری از فرار گوسفندان.
   - در نظر گرفتن منابع نور برای مشاهده وضعیت گوسفندان در شب.

طراحی جایگاه گوسفندان باید به‌گونه‌ای باشد که رفاه، سلامت و بهره‌وری گله را ارتقا دهد و به نیازهای مدیریتی روزمره پاسخ دهد.