بوقلمون‌ها ممکن است به مجموعه‌ای از بیماری‌های پروتوزوآیی مبتلا شوند که می‌تواند تأثیرات مختلفی بر سلامت و بهره‌وری آنها داشته باشد. در زیر به برخی از این بیماری‌ها اشاره شده است:
سرسیاه یا هیستومونیازیس: این بیماری توسط تک یاخته هیستوموناس مله‌آگریدیس ایجاد می‌شود و به ویژه بوقلمون‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم شامل اسهال زرد رنگ، کاهش وزن و ضعف عمومی است. سرسیاه می‌تواند به شدت مرگ‌آور باشد و جدا نگه‌داشتن بوقلمون‌ها از مرغ‌ها می‌تواند در پیشگیری مؤثر باشد.
کوکسیدیوز: این بیماری ناشی از انگل‌هایی از جنس ایمریا است و باعث التهاب روده و اسهال خونی می‌شود. توجه به بهداشت محیط و استفاده از داروهای ضدکوکسیدیایی می‌تواند در کنترل این بیماری کمک کند.
تریکومونیازیس: این بیماری توسط تک یاخته تریکوموناس گالینه‌ای ایجاد می‌شود و معمولاً دستگاه گوارش فوقانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم شامل ضایعات در دهان و گاهی اوقات مشکلات تنفسی است. بهداشت مناسب می‌تواند به کاهش خطر انتقال کمک کند.
هگزامیتیازیس: ناشی از هگزامیتا مله‌آگریدیس است و باعث اسهال، کاهش وزن و کم‌آبی در جوجه‌های بوقلمون می‌شود. کنترل بهداشت و کاهش استرس محیطی می‌تواند در کاهش شیوع این بیماری مؤثر باشد.
آلودگی با لوکوسیتوزوآ: این بیماری می‌تواند باعث آسیب‌های خونی و کلیوی شود و علائم شامل ضعف و زردی است. کنترل ناقلین مانند حشرات گزنده می‌تواند در پیشگیری از این بیماری مؤثر باشد.
برای پیشگیری و مدیریت این بیماری‌ها، رعایت بهداشت، کنترل ناقلین و مشاوره با دامپزشک برای تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است.
