1. وراثت: تولید مثل در گوسفند به شدت با وراثت در ارتباط است، جایی که ویژگی‌های مربوط به باروری و عملکرد تولید مثلی از طریق ژن‌ها از والدین به نسل بعد منتقل می‌شود.

2. ژن‌های موثر: شناسایی ژن‌هایی که به طور مستقیم بر ویژگی‌های تولید مثلی مانند قابلیت زایش، نرخ باروری و بقا تأثیر می‌گذارند، اهمیت دارد.

3. تفاوت‌های ژنتیکی: تنوع ژنتیکی میان نژادهای مختلف می‌تواند بر عملکرد تولید مثلی تأثیر بگذارد و به تعیین استراتژی‌های مختلف اصلاح نژادی کمک کند.

4. پلی‌مورفیسم ژنتیکی: وجود تنوع در توالی DNA یا ژن‌ها (پلی‌مورفیسم) می‌تواند بر توانایی تولید مثلی تأثیر بگذارد و پایه‌ای برای انتخاب‌های ژنتیکی باشد.

5. ژنومیک و مارکرها: استفاده از مارکرهای ژنتیکی و تحلیل‌های ژنومیک می‌تواند به شناسایی ژن‌های مرتبط با تولید مثل و انتخاب بهینه منجر شود.

6. اثر محیط بر ژنتیک: عوامل محیطی می‌توانند با تأثیر بر بیان ژنی، به طور غیرمستقیم ویژگی‌های تولید مثلی را تحت تأثیر قرار دهند.

7. همخونی: مدیریت سطح همخونی برای جلوگیری از کاهش عملکرد تولید مثلی و افزایش تنوع ژنتیکی در گله مهم است.

8. اثرات مادرزادی: عملکرد تولید مثلی ممکن است تحت تأثیر ژن‌های مادرزادی که بر قابلیت بقا و رشد نوزادان تأثیر می‌گذارند، قرار گیرد.

9. انتخاب مصنوعی: اصلاح و انتخاب مصنوعی بر اساس ویژگی‌های تولید مثلی، می‌تواند به بهبود نسل‌های آینده و افزایش بهره‌وری منجر شود.

10. نقش تحقیق و توسعه: توسعه تحقیقات در زمینه ژنتیک تولید مثل می‌تواند به درک بهتر و کاربرد مؤثرتر اصول ژنتیکی در تولید گوسفند کمک کند.