جلوگیری از شوک حرارتی در رهاسازی میگو (خصوصاً در مراحل انتقال از حوضچه‌های پرورش یا کیسه‌های حمل به محیط جدید) یکی از مهم‌ترین اقدامات برای افزایش بقای میگوها و کاهش استرس و مرگ‌ومیر است. شوک دما زمانی رخ می‌دهد که تغییر دمای آب به‌صورت ناگهانی و شدید باشد و بدن میگو نتواند با آن سازگار شود.
---
## ✅ راهکارهای جلوگیری از شوک حرارتی در رهاسازی میگو:
### ۱. تطبیق تدریجی دما (دمای آب کیسه با محیط مقصد)
- قبل از رهاسازی، کیسه‌های حاوی میگو را به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه روی سطح آب حوضچه یا استخر قرار دهید تا دمای آب داخل کیسه به‌تدریج با دمای محیط هم‌دما شود.
- سپس در هر ۵ تا ۱۰ دقیقه، مقداری آب از حوضچه مقصد (حدود ۱۰-۲۰٪ حجم کیسه) به داخل کیسه اضافه کنید. این کار را ۳ تا ۴ بار تکرار کنید.
- این روش به میگوها کمک می‌کند تا به‌تدریج با شرایط شیمیایی و فیزیکی جدید (هم دما و هم شوری و pH) سازگار شوند.
> ⚠️ هرگز میگوها را مستقیماً از کیسه به داخل آب جدید نریزید!
---
### ۲. اندازه‌گیری دقیق دما قبل از رهاسازی
- دمای آب داخل کیسه و آب مقصد را با ترمومتر دقیق اندازه‌گیری کنید.
- اختلاف دما نباید بیش از ۲-۳ درجه سانتی‌گراد باشد. در صورت بیشتر بودن، زمان تطبیق را افزایش دهید.
---
### ۳. هماهنگی زمان رهاسازی با شرایط محیطی
- رهاسازی را در ساعات خنک روز (صبح زود یا غروب) انجام دهید تا از تغییرات ناگهانی دما جلوگیری شود.
- از رهاسازی در ساعات گرم روز یا زمانی که آب در معرض نور مستقیم خورشید است خودداری کنید.
---
### ۴. کنترل شوری و pH همراه با دما
- شوک حرارتی اغلب همراه با شوک اسمزی (ناشی از تفاوت شوری) و شوک pH رخ می‌دهد.
- حتماً شوری و pH آب کیسه و آب مقصد را نیز اندازه‌گیری و تطبیق دهید (با همان روش افزودن تدریجی آب مقصد به کیسه).
---
### ۵. استفاده از مواد کاهنده استرس
- قبل از رهاسازی، می‌توان از مواد ضد استرس مانند:
- ویتامین C
- گلوکز
- پروبیوتیک‌های آبزی‌پروری
- نمک (در صورت نیاز و با توجه به شوری آب)
استفاده کرد تا مقاومت میگوها افزایش یابد.
---
### ۶. اجتناب از تغییرات ناگهانی در حمل و نقل
- در طول حمل، دمای آب کیسه باید ثابت و مناسب (معمولاً ۲۶-۲۸°C برای میگوی وانامی) نگه داشته شود.
- از قرار دادن کیسه‌ها در معرض نور مستقیم خورشید یا جریان هوای سرد/گرم (مثل کولر یا هیتر ماشین) خودداری کنید.
---
## 📌 نکات کلیدی:
- آرامش در رهاسازی = بقای بالاتر
- تغییرات تدریجی = کاهش استرس
- هماهنگی دما، شوری و pH = جلوگیری از شوک چندگانه
---
## 🧪 نتیجه‌گیری:
شوک حرارتی یکی از عوامل اصلی مرگ‌ومیر میگوها در مراحل اولیه پرورش است. با تطبیق تدریجی دما و شرایط آب، زمان‌بندی مناسب و استفاده از تقویت‌کننده‌های استرس می‌توان از این خطر جلوگیری کرد و درصد بقای میگوها را به‌طور چشمگیری افزایش داد.
اگر نیاز به جزئیات بیشتر در مورد شوری، pH یا مواد ضد استرس دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم! 🦐💧
