- آمونیاک و نیتریت → سمی برای میگو.
- نیترات → کم‌سمی — در غلظت بالا (>100 mg/L) هم مشکل‌ساز می‌شود.
- هدف: تبدیل سریع آمونیاک به نیترات با کمک باکتری‌های نیتریفایر و هوادهی.
> 🧬 نکته:
> در سیستم‌های بیوفلاک، باکتری‌های مفید آمونیاک را جذب و به بیومس تبدیل می‌کنند — که خود به عنوان غذای مکمل برای میگو عمل می‌کند!
---
## 🇮🇷 ۶. نکات عملی برای پرورش‌دهندگان در ایران
- در فصل گرما (تابستان در جنوب) → آمونیاک سریع‌تر تولید و سمی‌تر می‌شود → پایش مداوم ضروری است.
- در واحدهای خاکی قدیمی — کف استخر رسوب دارد → منبع تولید آمونیاک → نیاز به خشک‌کردن و ضدعفونی دوره‌ای.
- در سیستم‌های بیوفلاک — مدیریت آمونیاک آسان‌تر است — اما نیاز به هوادهی مداوم و پروبیوتیک منظم دارد.
- از افزودن آهک یا سفیده (برای افزایش pH) بدون نیاز خودداری کنید — مگر با مشورت کارشناس.
---
## 🎯 نتیجه‌گیری:
> 🚫 آمونیاک = دشمن شماره یک میگوها — حتی در غلظت‌های کم خطرناک است.
>
> ✅ حداکثر مجاز NH₃: 0.1 mg/L — TAN: 1.0 mg/L
>
> 🛠️ راهکارهای کلیدی: مدیریت تغذیه + پروبیوتیک + هوادهی + تعویض آب
>
> 📏 اندازه‌گیری منظم آمونیاک — هر ۲–۳ روز یک‌بار — به‌ویژه در تابستان
---
📌 پیشنهاد نهایی:
- یک کیت تست آمونیاک در انبار داشته باشید — مثل داروی اضطراری!
- در صورت افزایش آمونیاک، ابتدا تغذیه را کاهش دهید — سپس هوادهی را افزایش دهید — بعد پروبیوتیک بزنید — و در نهایت آب تعویض کنید.
- پیشگیری بهتر از درمان است — مدیریت تغذیه و مواد آلی، بهترین راه کنترل آمونیاک است.
🦐 در پرورش میگو، "آمونیاک صفر" هدف باشد — نه "آمونیاک قابل تحمل"!
