در دنیا سه گونه شتر وجود دارد: شترهای یک کوهانه، دوکوهانه و بی‌کوهانه، اما دو گونه یک کوهانه و دوکوهانه در ایران پرورش می‌یابند . شتر یک کوهانه دارای یک کوهان در ناحیه پشت است ، در حالی که شتر دوکوهانه دارای دو کوهان است که به عنوان منابع ذخیره‌سازی چربی عمل می‌کنند .

شتر یک کوهانه (Camelus dromedarius):
*   به عنوان یک منبع مهم در تأمین نیازهای غذایی، اقتصادی و ترابری در مناطق خشک و بیابانی اهمیت دارد و برای مردم این مناطق نقش حیاتی ایفا می‌کند .
*   نژادهای گرمسیر معمولاً کم‌مو و رنگشان روشن است .
*   در ایران نژادهای مختلفی از جمله ترکمن، بلوچی، بندری، کلکوئی، مهابادی، دشتی و زاهدانی وجود دارد .
*   نژادهای متعددی از شتر یک کوهانه در سطح جهان و حتی در هر منطقه وجود دارد .

شتر دوکوهانه (Camelus bactrianus):
*   نژادی درشت اندام با قابلیت حمل و نقل است، رنگ بدن آن قهوه‌ای تیره و میزان کرک و موی آن بیشتر از شتر یک کوهانه است .
*   نژادهای سردسیر معمولاً پرمو و رنگشان تیره است .
*   شتر باختری یک نوع شتر دوکوهانه افغانستانی است که مقاومت بالایی دارد .
*   شتر دوکوهانه برای تولید دورگ‌های مناسب جهت پرواربندی و تولید گوشت استفاده می‌شود .

دورگه‌ها:
*   شتر "امیخته" حاصل تلاقی نر دوکوهانه و ماده یک کوهانه است . این دورگه‌ها اغلب برای افزایش وزن و بهره‌وری گوشتی پرورش داده می‌شوند .