عوامل محیطی متعددی می‌توانند بر تولید مثل شترمرغ‌ها تأثیرگذار باشند. این عوامل می‌توانند بر رفتار جفت‌گیری، باروری و موفقیت هچینگ اثر بگذارند. مهم‌ترین عوامل محیطی عبارت‌اند از:

1. دما:
   - شرایط دمایی مناسب برای تحریک رفتارهای جفت‌گیری و تضمین رشد مطلوب جنین حیاتی است. دماهای بسیار بالا یا پایین می‌تواند اثر منفی داشته باشد.

2. رطوبت:
   - سطح رطوبت مناسب برای حفظ کیفیت پوسته تخم و بهبود نرخ هچینگ اهمیت دارد. رطوبت کم می‌تواند باعث خشکی تخم و رطوبت زیاد باعث مشکلات در تنفس جنین شود.

3. نور:
   - دوره‌های نوری مناسب می‌توانند تولیدمثل را تحریک کنند. تغییر در میزان و مدت نوردهی ممکن است بر رفتارهای جفت‌یابی تأثیر بگذارد.

4. فضای کافی:
   - فضای مناسب برای حرکت و اجرای رفتارهای طبیعی، از جمله جفت‌گیری، می‌تواند بر کیفیت تولیدمثل اثر گذار باشد.

5. بستر و کیفیت خاک:
   - بستر مناسب برای لانه‌سازی و تخم‌گذاری اهمیت دارد تا تخم‌ها در محیطی امن و پایدار قرار گیرند.

6. کاهش استرس:
   - محیطی آرام و به‌دور از استرس‌های صوتی و فیزیکی به بهبود تولیدمثل کمک می‌کند. عوامل استرس‌زا می‌توانند رفتارهای جفت‌گیری و تولید تخم را مختل کنند.

7. دسترسی به آب و غذا:
   - دسترسی مداوم به آب تمیز و غذا با کیفیت مناسب در طول دوره جفت‌گیری ضروری است.

8. مدیریت زیستگاه:
   - تنظیم و کنترل تعداد جمعیت و کاهش رقابت و درگیری بین نرها می‌تواند به افزایش نرخ تولید مثل کمک کند.

مدیریت و تنظیم دقیق این عوامل محیطی می‌تواند به بهره‌وری و موفقیت در تولیدمثل شترمرغ‌ها کمک کند.