سیستم‌های پرورش و تولید نیمه متمرکز شترمرغ ترکیبی از روش‌های طبیعی و مصنوعی هستند که هدف آن‌ها افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها است. این سیستم‌ها شامل ویژگی‌ها و مراحل زیر می‌باشند:
1. انتخاب محل:
- انتخاب محل‌هایی که به شترمرغ‌ها اجازه می‌دهد تا در فضای باز حرکت کنند و همزمان دسترسی به فضای محصور برای محافظت و کنترل بیشتر دارند.
2. ترکیب روش‌های طبیعی و مصنوعی:
- استفاده از تخم‌گذاری و جوجه‌کشی طبیعی در کنار جوجه‌کشی با دستگاه برای بهره‌برداری از مزایای هر دو روش.
3. مدیریت چراگاه:
- استفاده از چراگاه‌های کنترل‌شده که به طور مرتب بررسی و مدیریت می‌شوند تا تغذیه سالم و کافی برای شترمرغ‌ها فراهم شود.
4. استفاده از دستگاه‌های جوجه‌کشی:
- استفاده از دستگاه‌های جوجه‌کشی برای افزایش نرخ هچینگ، به ویژه هنگامی که شرایط طبیعی ممکن است منجر به تلفات تخم‌ها شود.
5. شرایط کنترل‌شده پرورش:
- ارائه شرایط کنترل‌شده برای جوجه‌ها از لحظه هچینگ تا زمانی که به اندازه کافی رشد کنند و به فضای باز منتقل شوند.
6. نظارت و کنترل بهداشت:
- اجرای برنامه‌های بهداشتی و پیشگیرانه برای کنترل بیماری‌ها و حفظ سلامت گله‌ها.
7. مزایا:
- تعادل بین هزینه‌های نگهداری و بهره‌وری تولید.
- انعطاف‌پذیری در مدیریت و کاهش ریسک مربوط به شرایط محیطی و طبیعی.
- بهره‌برداری از رفتارهای طبیعی شترمرغ در کنار استفاده از فناوری‌های پیشرفته.
8. چالش‌ها:
- نیاز به مدیریت دقیق برای تعادل بین روش‌های مختلف و استفاده بهینه از منابع.
- نیاز به زیرساخت‌های مناسب برای ترکیب فضاهای باز و محصور.
این سیستم نیمه متمرکز به پرورش‌دهندگان کمک می‌کند تا از مزایای دو سیستم متمرکز و غیرمتمرکز بهره‌مند شوند و بر اساس شرایط خاص محیطی و اقتصادی خود، به تولید بهینه دست یابند.
