1. آغاز پرورش: پرورش شترمرغ در ایران به دهه 1370 بازمی‌گردد که برای اولین بار به عنوان یک صنعت نوپا شروع به کار کرد. در این دوره، اصلاح نژادی و واردات شترمرغ از کشورهای آفریقایی و استرالیا آغاز شد.

2. توسعه اولیه: در اوایل دهه 1380، با افزایش آگاهی و علاقه به پرورش شترمرغ، چندین مزرعه در استان‌های مرکزی و جنوبی ایران شروع به فعالیت کردند. این استان‌ها به دلیل شرایط اقلیمی مناسب برای پرورش شترمرغ انتخاب شدند.

3. حمایت دولتی: در اواسط دهه 1380، دولت ایران برنامه‌هایی برای حمایت از صنعت پرورش شترمرغ ارائه داد که شامل تسهیلات مالی و آموزش‌های تخصصی برای پرورش‌دهندگان بود. این اقدامات به توسعه و افزایش تعداد مزارع کمک کرد.

4. افزایش تولید و بازار: از دهه 1390 به بعد، تولید محصولات شترمرغ مانند گوشت، پوست و پر افزایش یافت و بازار این محصولات در داخل کشور و به تدریج در بازارهای خارجی رونق گرفت.

5. چالش‌ها و فرصت‌ها: با وجود توسعه‌های ایجاد شده، این صنعت با چالش‌هایی مانند کمبود دانش فنی، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های کلان و بازار متغیر روبرو بوده است. با این حال، با توجه به مزایای اقتصادی و محیطی، فرصت‌های قابل توجهی برای رشد در این بخش وجود دارد.

6. آینده‌نگری: با ادامه تحقیقات و توسعه تکنولوژی‌های جدید در صنعت پرورش شترمرغ، انتظار می‌رود این صنعت در ایران به ارتقای بیشتری دست یابد و به عنوان یکی از صنایع کشاورزی پایدار و سودآور باقی بماند.