۱. انتخاب مکان مناسب: جایگاه جفت‌گیری باید در محلی آرام و دور از رفت‌وآمد زیاد باشد تا استرس شترمرغ‌ها به حداقل برسد و روند جفت‌گیری بدون مزاحمت انجام شود.
۲. فضای کافی: تخصیص فضای گسترده و باز برای جفت‌گیری، به‌طوری‌که هر جفت شترمرغ به راحتی بتواند حرکت کند. معمولاً حداقل ۵۰۰ متر مربع برای هر جفت توصیه می‌شود.
۳. حصارکشی: نصب حصارهای محکم و بلند (حداقل ۲ متر) برای جلوگیری از فرار شترمرغ‌ها و ورود حیوانات وحشی به جایگاه.
۴. بستر مناسب: استفاده از بستر نرم و صاف، نظیر شن یا کاه، که به راحتی قابل تعویض و تمیز کردن باشد تا سطح بهداشتی مطلوبی فراهم شود.
۵. تهویه: اطمینان از تهویه مناسب در جایگاه برای حفظ جریان هوای تازه و جلوگیری از تجمع بوهای نامطبوع.
۶. آب و تغذیه: فراهم‌سازی آب تمیز و غذای کافی و با کیفیت در نزدیکی جایگاه جفت‌گیری تا نیازی به جابجایی مکرر شترمرغ‌ها نباشد.
۷. سایه‌بان: ایجاد سایه‌بان‌ها یا پناهگاه‌هایی برای حفاظت در برابر آفتاب شدید و باران، که آرامش بیشتری برای شترمرغ‌ها فراهم کند.
۸. نظارت: نصب سیستم‌های نظارتی یا دوربین‌ها برای بررسی فرآیند جفت‌گیری و ثبت رفتارهای شترمرغ‌ها بدون مداخله مستقیم.
۹. مدیریت شرایط محیطی: کنترل دما و رطوبت محیط به نحوی که شرایط بهینه جفت‌گیری حفظ شود.
۱۰. برنامه‌ریزی و تنظیم زمان: زمان‌بندی مناسب برای جفت‌گیری بر اساس فصل و دوره‌های تناسلی شترمرغ‌ها برای افزایش موفقیت جفت‌گیری.
