طراحی کامل یک مزرعه پرورش شترمرغ با توجه به نیازها و الزامات مربوط به رشد و بهره‌وری بهینه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. پلان یا جانمایی کلی:
- تعیین مساحت کل مزرعه با در نظر گرفتن تمامی بخش‌های مورد نیاز.
- اختصاص فضاهای مجزا برای هر یک از فعالیت‌ها به منظور افزایش کارایی و کاهش تداخل.
- تنظیم مسیرهای حرکت برای افراد و تجهیزات به گونه‌ای که دسترسی آسان و سریع به تمامی بخش‌ها میسر باشد.
۲. جهت‌گیری جایگاه‌ها:
- استفاده از جهت‌گیری مناسب جایگاه‌ها با توجه به شرایط جغرافیایی و آب و هوایی برای بهینه‌سازی تهویه و استفاده از نور طبیعی.
- تنظیم جایگاه‌ها به گونه‌ای که از بادهای شدید و نور مستقیم آفتاب در فصول گرم جلوگیری شود.
۳. جایگاه پرواربندی:
- تخصیص فضای مناسب برای پرواربندی با دسترسی به حداقل ۱۰ تا ۲۰ متر مربع به ازای هر شترمرغ بالغ.
- تأمین آخور و آبخوری‌های مناسب و قابل دسترسی برای تغذیه بهتر.
- نصب حصارکشی‌های مقاوم برای حفظ امنیت و کنترل جابجایی شترمرغ‌ها.
۴. جایگاه پرورش جوجه:
- طراحی فضایی مجزا و ایمن برای پرورش جوجه‌ها، به‌طوری‌که از شرایط محیطی نامساعد محافظت شوند.
- تأمین حرارت و تهویه مناسب با استفاده از سیستم گرمایشی و تهویه کنترل‌شده.
- فراهم‌سازی امکانات تغذیه خاص برای جوجه‌ها به منظور حمایت از رشد اصولی و جلوگیری از بیماری.
5. جایگاه مادر مصنوعی:
- ساخت جایگاهی با امکانات ویژه برای نگهداری جوجه‌های تازه متولد شده تحت شرایط کنترل‌شده، با تأمین گرما و نور مشابه شرایط طبیعی.
- استفاده از سیستم‌های قابل تنظیم برای کنترل دما، رطوبت و نور محیط.
- تضمین فضای امن و آرام به منظور کاهش استرس و بهبود شرایط اولیه زندگی جوجه‌ها.
این طراحی کلی باید با توجه به جزئیات فنی و نیازهای محلی متناسب با شرایط مزرعه تنظیم و بهینه‌سازی شود. همچنین، در نظر داشتن قوانین و مقررات محلی و ملی در تمامی مراحل طراحی و ساخت ضروری است.
