۱. مکان‌یابی مناسب: اتاق‌های کارگری باید در نزدیکی محل پرورش شترمرغ‌ها قرار گیرند تا دسترسی کارگران به قسمت‌های مختلف مجتمع آسان باشد و نیازی به جابه‌جایی طولانی نباشد.

۲. طراحی ارگونومیک: طراحی داخلی اتاق‌ها باید ارگونومیک و راحت باشد تا نیازهای استراحت و کار کارگران به‌خوبی تامین شود.

۳. تهویه و نور: اتاق‌ها باید دارای تهویه مناسب و نور کافی باشند تا محیطی سالم و دلپذیر برای کارگران فراهم گردد.

۴. امکانات بهداشتی: تجهیز اتاق‌ها به امکانات بهداشتی مناسب، از جمله سرویس‌های بهداشتی، دوش و محلی برای شست‌وشو و ضدعفونی کردن.

۵. امکانات اقامتی: فراهم کردن امکانات اقامتی مورد نیاز، شامل سنگرهای خواب، کمدهای شخصی و فضاهایی برای استراحت و پذیرایی.

۶. امنیت: ایجاد محیطی امن با نصب قفل‌های ایمن و کنترل‌های دسترسی برای حفاظت از وسایل شخصی و تضمین امنیت کارگران.

۷. سیستم گرمایش و سرمایش: نصب سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی برای تنظیم دمای اتاق‌ها به‌منظور ایجاد رفاه حرارتی، متناسب با شرایط آب و هوایی منطقه.

۸. آشپزخانه یا محل غذاخوری: فراهم‌سازی فضایی برای تهیه و صرف غذا، با امکانات آشپزی و ذخیره‌سازی مواد غذایی.

۹. فضای جمع‌آوری و تفکیک زباله: تجهیز اتاق‌ها به سطل‌های زباله و سیستم‌های تفکیک برای مدیریت بهینه ضایعات و حفظ بهداشت.

۱۰. برنامه‌های آموزشی: تجهیز فضاهایی برای جلسات آموزشی و توجیهی درباره روش‌های بهینه مراقبت و پرورش شترمرغ‌ها و ایمنی محیط کار.