۱. محوطه معاینه: این بخش باید نزدیک به ورودی سالن قرار گیرد و مجهز به ابزارهای لازم برای بررسی‌های اولیه و مستمر سلامتی شترمرغ‌ها باشد. فضای کافی برای نگهداری موقت شترمرغ‌های تحت معاینه و امکانات لازم برای ثبت داده‌های بهداشتی توصیه می‌شود.
۲. محوطه واکسیناسیون: این محوطه باید به گونه‌ای طراحی شده باشد که امکان جابجایی سریع و کارآمد شترمرغ‌ها را فراهم کند. وجود تجهیزاتی برای ذخیره و نگهداری مناسب واکسن‌ها و فضای مناسب برای انجام تزریقات و واکسیناسیون باید در نظر گرفته شود.
۳. محوطه عملیات درمانی: اختصاص بخشی از سالن برای مراقبت و درمان شترمرغ‌های بیمار یا آسیب‌دیده، با تجهیزات و امکانات مورد نیاز برای درمان‌های اولیه و پیشرفته، از جمله تخت‌ها، داروها و ابزارهای پزشکی.
۴. محوطه قرنطینه: فضایی جداگانه برای جداسازی شترمرغ‌های بیمار یا تازه وارد شده به مزرعه تا زمانی که وضعیت آنها مشخص شود، با امکانات لازم برای نظارت و کنترل دقیق.
۵. محوطه کشتار: اگر کشتار در محل انجام می‌شود، باید محوطه‌ای کاملاً بهداشتی و جدا از بخش‌های دیگر طراحی شود. توجه به رعایت استانداردهای بهداشتی، کنترل بو و دفع صحیح ضایعات باید از جمله اولویت‌های این بخش باشد.
۶. زیرساخت‌های بهداشتی: دسترسی به آب تمیز، ابزارهای ضدعفونی و تسهیلات شست‌وشو و نظافت برای تمامی محوطه‌ها باید تامین شود تا از انتقال بیماری‌ها جلوگیری شود.
۷. تهویه و نور: تمامی محوطه‌ها باید دارای سیستم تهویه مناسب و نور کافی باشند تا امکان انجام عملیات بهداشتی به بهترین شکل فراهم شود.
