۱. طراحی جایگاه: ساخت جایگاهی کشورها که دارای سقف و دیوارهای نیمه باز باشد تا همزمان تهویه مناسب و حفاظت در برابر باد و باران را فراهم کند.

۲. انتخاب مکان: مکان باید در منطقه‌ای با آب و هوای معتدل و دور از مناطق پرترافیک و پر سر و صدا باشد تا استرس محیطی به حداقل برسد.

۳. فضای کافی: اختصاص فضای کافی در جایگاه نیمه باز به ازای هر شترمرغ، با حداقل ۱۰۰ متر مربع برای هر شترمرغ بالغ.

۴. حصارکشی: نصب حصارهای مقاوم با ارتفاع مناسب در اطراف جایگاه برای امنیت و جلوگیری از فرار شترمرغ‌ها.

۵. تهویه: اطمینان از وجود تهویه طبیعی کافی برای جلوگیری از تجمع رطوبت و بوی نامطبوع در جایگاه.

۶. ایجاد سایه: نصب سایه‌بان‌ها در بخش‌هایی از فضای نیمه باز برای حفاظت شترمرغ‌ها در مقابل نور مستقیم آفتاب.

۷. نصب آبخوری و تغذیه‌خوری: تجهیز جایگاه به آبخوری‌های اتوماتیک و تغذیه‌خوری‌های مناسب، که در دسترس همه شترمرغ‌ها باشند.

۸. تامین امنیت: استفاده از علائم هشدار‌دهنده و نگهبانی منظم برای افزایش ایمنی و جلوگیری از ورود حیوانات وحشی.

۹. مدیریت پسماند: ایجاد سیستم مناسب برای جمع‌آوری و دفع فضولات و سایر پسماندها برای حفظ بهداشت محیط.

۱۰. نگهداری و نظافت: اجرای برنامه‌های منظم برای نظافت و نگهداری جایگاه به منظور جلوگیری از تجمع آلودگی و تضمین سلامت شترمرغ‌ها.