1. بررسی محیط نگهداری شترمرغ‌ها: اطمینان حاصل کنید که محیط زیستی آنها آرام و بدون استرس است، زیرا استرس می‌تواند به بی اشتهایی منجر شود.

2. بررسی وضعیت تغذیه: مطمئن شوید که جیره غذایی آنها متعادل و شامل ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. توجه به تازگی و کیفیت غذا بسیار مهم است.

3. آزمایشات پزشکی: شترمرغ‌هایی که بی اشتها هستند باید توسط دامپزشک معاینه شوند تا مشکلات پزشکی مانند انگل‌ها، عفونت‌ها یا بیماری‌های خاص شناسایی شوند.

4. مدیریت استرس: کاهش تنش‌های محیطی می‌تواند کمک کند. معرفی تدریجی به تغییرات و فراهم کردن فضای کافی برای حرکت نیز مهم است.

5. استفاده از مکمل‌ها: در صورت نیاز، می‌توان با مشورت دامپزشک از مکمل‌های غذایی و ویتامین‌ها استفاده کرد تا نیازهای تغذیه‌ای شترمرغ‌ها بهتر برآورده شود.

6. نظارت مستمر: پیگیری مداوم وضعیت سلامت و رفتار شترمرغ‌ها می‌تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات کمک کند و از تشدید بی اشتهایی جلوگیری کند.

7. قرنطینه: جدا کردن شترمرغ‌های بیمار از گروه تا زمان بهبود کامل می‌تواند از انتقال بیماری به سایرین جلوگیری کند.

8. آموزش کارکنان: اطمینان از اینکه کارکنان با علائم بی اشتهایی و راه‌های کنترل آن آشنا هستند می‌تواند تاثیر مثبتی در مدیریت وضعیت داشته باشد.