1. بیماری قارچی اسپوروتریکوزیس، که گاهی اوقات به اشتباه اسپورمایسین نامیده می‌شود، توسط قارچ اسپوروتریکس شنکی ایجاد می‌شود و در پرندگان نادر است، اما ممکن است شترمرغ‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

2. این قارچ عمدتاً در خاک، گیاهان و مواد آلی در حال تجزیه یافت می‌شود و از طریق زخم‌های پوستی وارد بدن می‌شود.

3. علائم:
   - زخم‌های پوستی و ضایعات چرکی که ممکن است با گذشت زمان گسترش یابند.
   - التهاب‌های زیرپوستی که ممکن است به صورت گره‌های سفت ظاهر شوند.
   - در موارد شدید، ضایعات ممکن است به دستگاه تنفسی یا سایر اندام‌ها سرایت کنند.

4. تشخیص:
   - تشخیص بر اساس بررسی علائم بالینی و سابقه تماس با محیط‌های آلوده صورت می‌گیرد.
   - آزمایشات آزمایشگاهی مانند کشت قارچی و بررسی میکروسکوپی ضایعات برای تأیید تشخیص انجام می‌شود.

5. درمان:
   - درمان شامل استفاده از داروهای ضد قارچ، معمولاً ایتراکونازول، برای دوره‌های طولانی است.
   - مدیریت زخم‌ها و حفظ بهداشت مناسب برای جلوگیری از عفونت‌های ثانویه اهمیت دارد.

6. پیشگیری از طریق جلوگیری از تماس شترمرغ‌ها با خاک و گیاهان آلوده و مدیریت مناسب محیط زندگی آنها انجام می‌شود.

7. رعایت بهداشت شخصی و دستکش‌پوشی توسط پرسنل هنگام دست‌زدن به ضایعات یا محیط‌های مشکوک به آلودگی می‌تواند خطر انتقال به انسان را کاهش دهد.

8. نظارت بر سلامت گله و اجرای سریع اقدامات کنترلی در صورت مشاهده علائم بیماری می‌تواند به کنترل و کاهش شیوع آن کمک کند.