1. آماده‌سازی محیط: پیش از شروع، اطمینان حاصل کنید که محیط اطراف امن و مناسب برای مهار و معاینه است. ابزار و تجهیزات لازم را به همراه داشته باشید.

2. آموزش پرسنل: پرسنلی که وظیفه مهار و معاینه را دارند باید آموزش دیده و با رفتار و نیازهای شترمرغ‌ها آشنا باشند.

3. استفاده از تجهیزات مناسب: از تجهیزات خاصی مانند حلقه‌های مهار یا دستکش‌های محافظ استفاده کنید تا از آسیب به پرنده و خودتان جلوگیری کنید.

4. نزدیک شدن به پرنده: به آرامی و بدون ایجاد استرس به شترمرغ نزدیک شوید. حرکات سریع یا صداهای بلند می‌تواند باعث ترس و واکنش شدید پرنده شود.

5. مهار کردن پرنده: با استفاده از تجهیزات مهار و کمک چند نفر، شترمرغ را به آرامی و با اطمینان مهار کنید. معمولاً باید سر و گردن پرنده کنترل شود تا بتوانید بدنه آن را معاینه کنید.

6. معاینه فیزیکی: در معاینه، وضعیت عمومی، پرها، پوست، پاها، چشم‌ها و منقار شترمرغ را بررسی کنید. علائم بیماری یا آسیب‌دیدگی را مد نظر قرار دهید.

7. ثبت اطلاعات: تمام مشاهدات و نتایج معاینه را به دقت ثبت کنید تا در آینده بتوان به آنها مراجعه کرد و روند سلامت پرنده را پیگیری نمود.

8. آزادسازی با دقت: پس از پایان معاینه، شترمرغ را با احتیاط و به آرامی آزاد کنید تا استرس بیشتری به پرنده وارد نشود.

9. مشاوره دامپزشکی: در صورت بروز هرگونه مشکل یا نگرانی در مورد سلامت شترمرغ، با یک دامپزشک متخصص در زمینه پرندگان مشورت کنید.

10. بررسی دوره‌ای: معاینات دوره‌ای و منظم می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌ها کمک کند و به شما امکان می‌دهد که به موقع مشکلات را تشخیص و درمان کنید.