1. تغذیه نامناسب: کمبود مواد مغذی ضروری در رژیم غذایی یا عدم تعادل غذایی می‌تواند منجر به ضعف و مرگ جوجه‌ها شود.
2. بیماری‌های عفونی: بیماری‌های ویروسی، باکتریایی یا قارچی می‌توانند به سرعت در میان جوجه‌ها شیوع پیدا کنند و باعث مرگ و میر شوند.
3. شرایط محیطی نامناسب: دمای نامناسب، تهویه نامناسب، یا رطوبت بیش از حد می‌توانند استرس محیطی ایجاد کرده و منجر به بیماری و مرگ جوجه‌ها شوند.
4. تراکم بالا: تراکم بیش از حد جوجه‌ها در یک فضا می‌تواند منجر به رقابت برای منابع غذایی و ایجاد استرس و در نتیجه افزایش مرگ و میر شود.
5. ناهنجاری‌های مادرزادی: برخی جوجه‌ها ممکن است با ناهنجاری‌های مادرزادی به دنیا بیایند که می‌تواند بر زنده‌مانی آنها تأثیر بگذارد.
6. مدیریت ضعیف: عدم مدیریت مناسب در زمینه نگهداری، تغذیه و بهداشت می‌تواند منجر به مرگ زودرس جوجه‌ها شود.
7. واکنش به داروها: جوجه‌ها ممکن است به داروها یا واکسن‌ها واکنش نشان دهند که در برخی موارد می‌تواند کشنده باشد.
8. عدم نظافت و بهداشت: عدم رعایت بهداشت و نظافت می‌تواند منجر به شیوع بیماری‌ها شود که به راحتی می‌تواند جوجه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.
9. ضعف زیرساخت‌ها: ابزارها و تجهیزات نامناسب یا معیوب می‌توانند خطراتی مانند آسیب فیزیکی ایجاد کنند که ممکن است به مرگ جوجه‌ها منجر شود.
10. استرس: استرس حاصل از تغییر محیط، صدای بلند یا دستکاری مکرر می‌تواند سیستم ایمنی جوجه‌ها را تضعیف کند و آنها را به بیماری‌ها و مرگ حساس‌تر کند.
