1. تأمین امنیت: چراگاه باید به خوبی محصور شده باشد تا از ورود شکارچیان و فرار شترمرغ‌ها جلوگیری شود.

2. دسترسی به آب: باید اطمینان حاصل شود که شترمرغ‌ها در حین چرا به آب تمیز و تازه دسترسی دارند.

3. کیفیت پوشش گیاهی: چراگاه باید دارای پوشش گیاهی متنوع و سالم باشد که نیازهای تغذیه‌ای شترمرغ‌ها را برآورده کند.

4. پرهیز از گیاهان سمی: نظارت دقیق بر پوشش گیاهی ضروری است تا گیاهان سمی یا مضر حذف شوند و از مصرف آنها جلوگیری شود.

5. مدیریت چرخش چرا: تغییر موقعیت چرا به صورت منظم برای جلوگیری از فشار زیاد بر یک منطقه و بهبود رشد مجدد گیاهان اهمیت دارد.

6. کنترل انگل‌ها: برنامه‌های منظم کنترل انگل برای جلوگیری از عفونت‌های انگلی ضروری است.

7. نظارت و ارزیابی مداوم: نظارت بر وضعیت سلامت شترمرغ‌ها و شرایط چراگاه به شناسایی و حل فوری مشکلات احتمالی کمک می‌کند.

8. حفاظ ساختمان‌ها: در صورت وجود شرایط آب و هوایی نامساعد، باید پناهگاه‌هایی برای حفاظت از شترمرغ‌ها فراهم باشد.