1. بهبود تغذیه: تأمین جیره‌ی متعادل و مغذی برای گوسفندان به منظور بهبود وضعیت جسمانی و تسریع در بازیابی پس از زایش.
2. نظارت بر سلامت: اجرای برنامه‌های واکسیناسیون و کنترل بیماری‌ها برای اطمینان از سلامت گوسفندان و آمادگی آنها برای جفت‌گیری مجدد.
3. مدیریت جفت‌گیری: برنامه‌ریزی دقیق زمان جفت‌گیری پس از زایش برای کاهش زمان بیکاری و افزایش تعداد زایش‌ها.
4. کنترل وزن بدن: حفظ وزن بدن مناسب به‌ویژه پس از زایش که می‌تواند بر بازگشت سریع‌تر به چرخه تولید مثل مؤثر باشد.
5. استفاده از فناوری‌های تولید مثلی: بهره‌گیری از تکنیک‌های مدرن مانند تلقیح مصنوعی برای افزایش دقت و کارایی فرآیند جفت‌گیری.
6. پایش چرخه فحلی: نظارت دقیق بر چرخه فحلی گوسفندان برای تعیین زمان مناسب جفت‌گیری و بهبود نرخ باروری.
7. کاهش استرس محیطی: کاهش عوامل استرس‌زا در محیط زندگی گوسفندان برای تسریع در بازیابی پس از زایش و آغاز مجدد چرخه تولید.
8. مدیریت انگل‌ها: کنترل و درمان به موقع انگل‌های داخلی و خارجی که می‌توانند بر سلامت عمومی و تولید مثلی تأثیر منفی داشته باشند.
9. برنامه‌ریزی زایش‌ها: تنظیم زمان زایش به‌گونه‌ای که با شرایط محیطی مساعد و دسترسی به منابع تغذیه‌ای کافی همزمان باشد.
10. ارزیابی و اصلاح مستمر: تحلیل نتایج تولید مثلی و اجرای بازخوردهای مدیریتی برای بهبود مستمر برنامه‌ها و کاهش فاصله زمانی بین دو زایش.
