شتر به دلیل ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فردش، حیوانی ایده‌آل برای تولید محصولات ارزشمند در شرایط خشک و با حداقل مصرف آب است . این حیوان توانایی تحمل بی‌آبی برای مدت طولانی (حتی 7 تا 10 روز) را دارد و می‌تواند با مصرف گیاهان کم‌ارزش بیابانی زنده بماند و تولید داشته باشد . این ویژگی‌ها به شترداری جایگاه ویژه‌ای در مناطق خشک می‌دهد .
با وجود توانایی تحمل کم‌آبی، نیاز آبی شتر فقط توسط آب و هوای منطقه تعیین نمی‌شود و خوراک مصرفی نیز نقش دارد . هنگامی که شتر به آب دسترسی پیدا می‌کند، می‌تواند مقدار زیادی آب را در مدت کوتاهی مصرف کند (مثلاً تا 135 لیتر در کمتر از 15 دقیقه) ، اما این نشان‌دهنده کارایی بالای او در استفاده از آب در طول زمان است.
بنابراین، شتر می‌تواند با استفاده از منابع آبی محدود و پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه‌خشک، محصولاتی مانند گوشت، شیر، پشم و کود حیوانی تولید کند. این کارایی بالا در مصرف منابع، به ویژه آب، شتر را به یک گزینه پایدار برای تولید محصولات ارزشمند در شرایط کمبود آب تبدیل می‌کند.
